De Living
Godsdienst => Godsdienst => Topic gestart door: Jan Maes op 29 januari 2017, 15:44:22
-
Beste mevrouw Van Peel,
Mijn naam is Jan Maes en ik ben godsdienstleraar in het OLVE-college te Edegem. Ik heb o.a. lesgegeven aan Koen Metsu. In bijlage twee lezersbrieven die eerder schreef. “De minsten der mijnen” werd onder de titel “Modelkatholiek” op 13/9/2010 gepubliceerd in Het Laatste Nieuws, en onder de titel “De minsten der mijnen” in Het Nieuwsblad, en “Paus treedt af” werd op 4/10/2010 gepubliceerd onder de titel “Paus” in De Standaard.
U heeft vandaag met uw moedige getuigenis ongetwijfeld veel slachtoffers een hart onder de riem gestoken.
Ik wilde u hiervoor mijn respect betuigen en u hiervoor bedanken,
Van harte.
Jan Maes
PS Ik en ook historicus en doe onderzoek naar joodse slachtoffers van de Shoah en weet – ook als gids in de Kazerne Dossin – hoe belangrijk een met oprechte aandacht luisterend oor en erkenning voor slachtoffers zijn.
De minsten der mijnen
Uit de persconferentie van Peter Adriaenssens en uit het rapport van de naar hem genoemde Commissie blijkt duidelijk dat de term “daders van seksueel misbruik” (vaak) een eufemisme is voor “aanranders” of “kinderverkrachters”. “Verkrachting van een persoon jonger dan zestien, maar ouder dan veertien jaar, wordt (in België) gestraft met vijftien tot twintig jaar opsluiting. Verkrachting van een persoon jonger dan veertien jaar wordt altijd gelijkgesteld als verkrachting met behulp van geweld. Dit wordt gestraft met vijftien tot twintig jaar opsluiting. Indien het kind de leeftijd van tien jaar nog niet bereikt heeft, is de straf twintig tot dertig jaar opsluiting.” (Bron: Wikipedia) “Wat ge aan de minsten der mijnen hebt gedaan, hebt ge ook aan mij gedaan,” (Matteüs 25, 40). Bisschop Vangheluwe heeft, net als honderden andere priesters, paters en broeders, in zijn minderjarige neef, ook Christus verkracht. Een aanrander die zichzelf niet aangeeft, pleegt daarenboven ook nog eens vluchtmisdrijf. Door in plaats van als dader deemoedig en berouwvol naar het gerecht te stappen, weg te vluchten naar een abdij, verliest hij (en door hem en met hem en in hem het instituut Kerk in Vlaanderen) het laatste greintje moreel gezag. Wat is voor een modelkatholiek die een priester toch hoort te zijn, een rechtvaardige straf voor zo’n misdaad? Vijftien, twintig, dertig jaar cel? Dat de feiten verjaard zijn, zou voor een echte christen geen voldoende reden mogen zijn om zich te onttrekken aan de normale rechtsgang en aan het oordeel van een rechtbank. De slachtoffers hebben recht op gerechtigheid. Door de verschrikkelijke aard van de feiten kregen zij immers levenslang, en zij die de hand sloegen aan zichzelf, waren de voltrekkers van het gekregen doodvonnis. Voor hen en voor hun dierbaren verjaren deze feiten ook nooit.
Paus treed af
Peter Adriaenssens heeft overschot van gelijk als hij pleit voor het aftreden van de paus (De Standaard, 2 oktober). Het is de hoogste tijd om een volledig en onafhankelijk onderzoek te eisen naar de rol en betrokkenheid van de toenmalige kardinaal Ratzinger als hoofd van de Congregatie voor de Geloofsleer in het toedekken van het massale kindermisbruik door priesters en paters. Wat wist hij? En als hij het wist, wat heeft hij dan daartegen ondernomen? Als blijkt dat de huidige paus Benedictus XVI in het verleden zijn verantwoordelijkheid niet heeft genomen, of erger nog de slachtoffers in de steek heeft gelaten door de zaken in de doofpot te stoppen, dan dient hij in staat van beschuldiging te worden gesteld en vervolgd. De (op dvd verkrijgbare) documentaire Deliver us from Evil, een harde, doordachte aanklacht uit 2006 tegen de aanpak van kerkelijke leiders van de pedofilieschandalen in de Amerikaanse Kerk, eindigt met de volgende mededeling: "Paus Benedictus XVI werd beschuldigd van samenzwering om seksueel misbruik in de VS te verhullen. Op vraag van het Vaticaan verleende president Bush de paus immuniteit tegen vervolging."
Een paus die zich wil onttrekken aan een volledig legitieme rechtsgang, stelt zichzelf boven de wet. Hij is dan ook de functie van plaatsbekleder van Christus niet langer waardig. Volgens mij rest hem nog maar een ding: openlijk zijn schuldig verzuim toegeven, deemoedig terugtreden, zich ter beschikking stellen van het gerecht na eerst alle plaatselijke kerkleiders te hebben verplicht voluit mee te werken met het gerecht en inzage te geven in alle zogenaamd geheime documenten wereldwijd die op deze zaken betrekking hebben. Alle slachtoffers en hun dierbaren hebben recht op de volle erkenning van het hun aangedane leed door alle kerkelijke verantwoordelijken. Tot dan heeft het Vaticaan geen enkel recht van spreken meer inzake welk aspect ook van de seksuele moraal.